Τηλεπαθεια

Της Ελευθερίας Στάμου.

Έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες, έχουν δοθεί ατέλειωτες συνεντεύξεις και δεκάδες ερμηνείες γύρω από τον όρο τηλεπάθεια. Και αυτό επειδή δεν είναι δυνατόν τα λόγια να περιγράφουν και να υποκαθιστούν πάντα την πραγματικότητα, δηλαδή το τι ακριβώς συμβαίνει σε μια τηλεπαθητική διαδικασία. Αυτό το γνωρίζει μόνο αυτός που παίρνει μέρος σ' αυτή και πολύ λιγότερο ένας τρίτος που αμέτοχος προσπαθεί να την κατανοήσει.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε γενικές γραμμές τηλεπάθεια είναι η άμεση μεταφορά της σκέψης από ένα άτομο, που παίζει τον ρόλο του αποστολέα, σε ένα άλλο άτομο ή άτομα που παίζουν τον ρόλο του δέκτη ή των δεκτών αυτής της σκέψης. Μεταφορά χωρίς καμιά χρήση των διαφόρων μέσων - καναλιών επικοινωνίας που χρησιμοποιούμε σήμερα. Η ύπαρξη της τηλεπάθειας δεν έχει αποδειχθεί ακόμα, γι αυτό άλλωστε είναι διαρκή τα πειράματα και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την " πιστοποίησή " της.

Ένα απλό πείραμα που πραγματοποιείται ανάμεσα σε δύο άτομα που βρίσκονται σε κάποια απόσταση χωρίς οπτική επαφή ανάμεσά τους ( χρήση κάποιου ενδιάμεσου εμποδίου ) είναι αυτό όπου και οι δύο έχουν μπροστά τους μια σειρά από πέντε αριθμημένες ή αλλιώς σημαδεμένες κάρτες . Ο δέκτης καλείται να παρουσιάσει την κάρτα που ο αποστολέας μέσω της σκέψης του επιχειρεί να του υποδείξει. Αν το καταφέρει περισσότερο από μία φορά για αποφευχθεί η περίπτωση της σύμπτωσης, τότε όντως μια τηλεπαθητική επικοινωνία έχει επιτευχθεί. Έτσι λοιπόν τα άτομα αυτά " κατατάσσονται " κατά κάποιο τρόπο στον κόσμο των ψυχολογικών φαινομένων. Στον χώρο όπου με την την σειρά τους οι ψυχοερευνητές έχουν κατατάξει το φαινόμενο της τηλεπάθειας.



Ιστορική προέλευση

Οι ρίζες της λέξης τηλεπάθεια είναι ελληνικές τηλε( tele) = μακριά και πάθεια ( pathe) = συναίσθημα. Ο πρώτος που εισήγαγε και άρχισε να χρησιμοποιεί τον όρο, ήταν ο Γάλλος ψυχοερευνητής Frenteric W. Myers, το 1882. Στην συνέχεια τον ακολούθησαν και άλλοι διάσημοι " πατέρες " της ψυχιατρικής όπως ο ο Sigmund Fraud και ο Carl G. Jung.

Το ενδιαφέρον και η όλο και αυξανόμενη ενασχόληση των επιστημόνων γύρω από την τηλεπάθεια πέρασε και στην Αμερικανική ήπειρο , όπου και έχουμε το 1885 την ίδρυση του Αμερικανικού Ιδρύματος για την Ψυχική Έρευνα ( ASPR ). Το πρώτο πείραμα που πραγματοποιήθηκε με θετικά αποτελέσματα ήταν αυτό όπου ο " αποστολέας " κατάφερε να μεταδώσει στο " δέκτη " που ήταν σε ένα άλλο δωμάτιο, τόσο έναν διψήφιο αριθμό, όσο και μια οπτική εικόνα.

Στην διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, η αγωνία χιλιάδων ανθρώπων να επικοινωνήσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα που είχαν χάσει ή δεν μπορούσαν να ξέρουν που βρίσκονταν τα οδήγησε στον πνευματισμό. Μελετώντας τέτοιες περιπτώσεις και συνδέοντας τες με την τηλεπάθεια, όπως επίσης και διαμορφώνοντας πειραματικά αντίστοιχες ψυχολογικές και συναισθηματικές καταστάσεις, οι επιστήμονες κατέληξαν σε κάποια σημαντικά συμπεράσματα : Πολύ συχνά η τηλεπάθεια συμβαίνει σε περιστατικά κρίσιμης κατάστασης, όπου ένας φίλος ή συγγενείς έχει τραυματιστεί ή σκοτωθεί σ' ένα περιστατικό. Κάποιο άτομο διαισθάνεται τον κίνδυνο που διατρέχει ένα άλλο αγαπημένο του πρόσωπο. Και αυτή η διαίσθηση έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να εμφανιστεί σε όνειρο, σαν όραμα, σε παραισθήσεις, ή ακόμα και σαν λέξεις που έρχονται ξαφνικά στο μυαλό.

Τα όνειρα μεταφέρουν τηλεπαθητικά μηνύματα. Ονομάζονται precognitive dreams = προγνωστικά όνειρα. Αν είναι σχετικά με τον κόσμο παρά με την προσωπική ζωή ονομάζονται collective dreams = συλλογικά όνειρα. Οι άρρωστες ψυχές μεταφέρουν μηνύματα στην διάρκεια των ονείρων. Η επικοινωνία γίνεται μέσω της σκέψης, χρησιμοποιώντας σύμβολα. Στα όνειρα " κινούμαστε " γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό είναι παρόμοιο με την αυτοσυγκέντρωση και την αναδρομή. Λέγοντας κίνηση εννοούμε την νοητή μεταφορά σε παλιότερα γεγονότα, αλλά και στην συγκεκριμένη περίπτωση την ταχύτητα μεταβίβασης της σκέψης.

Τέτοιου είδους μεταβίβαση πληροφοριών, συχνά, έχει σαν αποτέλεσμα ο δέκτης να αλλάζει την πορεία των πράξεών του για ένα ταξίδι, το καθημερινό του πρόγραμμα, να τηλεφωνεί στο άλλο πρόσωπο ( αποστολέα ), ή να προσπαθεί να έρθει σε επαφή μαζί του.
Η τηλεπάθεια φαίνεται να έχει σχέση με την συναισθηματική κατάσταση του ατόμου. Αυτό ισχύει και για τον αποστολέα και για τον δέκτη.
Έρευνες έδειξαν ότι οι γυναίκες δρουν περισσότερο ως δέκτες , και μια πιθανή εξήγηση γι' αυτό είναι ότι βρίσκονται σε στενότερη επαφή με τα συναισθήματά τους, και στο ότι βασίζονται περισσότερο στη διαίσθησή τους απ' ότι οι άντρες.
Τηλεπαθητικές καταστάσεις σε μεγαλύτερη συχνότητα ( σε σχέση με άλλες μορφές σχέσεων ), υπάρχουν ανάμεσα σε ερωτευμένα ζευγάρια όπου η αίσθηση της αγάπης τα κάνει να " κινούνται " στο ίδιο μήκος κύματος.
Ακόμα μέσα σε μια οικογένεια, συμβαίνει κάποιο μέλος της να έχει αυτή την ξεχωριστή ψυχική ικανότητα. Τις περισσότερες φορές το μέλος αυτό είναι η μητέρα, που μπορεί να αντιληφθεί τον κίνδυνο που απειλεί τα παιδιά της ακόμα και όταν απουσιάζουν.
Τα δίδυμα είναι τηλεπαθητικά το ένα με το άλλο, και αυτό συμβαίνει από την νηπιακή τους ηλικία, και στα πιο απλά πράγματα. Για παράδειγμα, ταυτόχρονη αίσθηση της πείνας.
Η τηλεπάθεια ανάμεσα σε διδύμους αλλά και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας είναι δυνατόν να κρατήσει εφ' όρου ζωής.

Η τηλεπάθεια μπορεί να εκδηλώνεται και στο ονειρικό στάδιο. Αυτό μάλλον οφείλεται σε ορισμένους βιολογικούς παράγοντες : στη διάρκεια της " αποστολής ", όγκος του αίματος αλλάζει και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα που γίνεται εκείνη την στιγμή δείχνει ότι τα εγκεφαλικά κείμενα του δέκτη αλλάζουν για να ταιριάσουν μ' εκείνα του αποστολέα.



Θεωρίες

Οι θεωρίες για την τηλεπάθεια είναι πολλές και οι επιστημονικές έρευνες άλλες φορές δίνουν λύσεις για τις διάφορες φάσεις της, άλλες φορές όμως δημιουργούν νέους προβληματισμούς και νέα κεφάλαια για έρευνες. Καμία όμως από τις θεωρίες για την λειτουργία της τηλεπάθειας δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί επαρκής και τελεσίδικη.
Η τηλεπάθεια όπως και άλλα ψυχικά φαινόμενα υπερβαίνει τον χώρο και τον χρόνο. Ο αρχαίος φιλόσοφος Δημόκριτος προσπάθησε να εξηγήσει το φαινόμενο βασιζόμενος στις θεωρίες των κυμάτων και των σωματιδίων.
Στον 20ο αιώνα ο Ρώσος επιστήμονας L.L. Vasilies πρότεινε σαν βάση μελέτη της τηλεπάθειας την ηλεκτρομαγνητική θεωρία.
Ο Αμερικανός ψυχολόγος Lawrence Le Shan υποστήριξε την θεωρία, πώς κάθε άνθρωπος έχει την δική του προσωπική πραγματικότητα, και πώς ο μυστικισμός και η ψυχισμός κάποιου ατόμου μοιράζεται τ' αντίστοιχα στοιχεία κάποιου άλλου, πράγμα που τους επιτρέπει να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες που άλλοι άνθρωπο πέρα από αυτούς τους δύο δεν έχουν.


Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τηλεπάθεια όπως και άλλες μορφές ψυχικών φαινομένων, είναι απατηλή όπως και άλλες μορφές ψυχικών φαινομένων. Έτσι είναι αρκετά δύσκολο να εξεταστεί συστηματικά. Υπάρχουν όμως αρκετές ενδείξεις και αποδείξεις για να επιβεβαιώσουν ότι το φαινόμενο της τηλεπάθειας είναι υπαρκτό. Το πρόβλημα είναι να προσπαθήσει κανείς να το καθορίσει και να το δημιουργήσει. Και αυτό γιατί έχει αναμφίβολα στενή σχέση με τις συναισθηματικές καταστάσεις του αποστολέα και του δέκτη. Αυτό δημιουργεί αυτόματα δυσκολία στο να αντιγραφούν και να επαναληφθούν τα αποτελέσματα των πειραμάτων.

Στις κατηγορίες των ατόμων που διακατέχονται από έναν τύπο τηλεπαθητικού δεσμού, εντάσσονται και οι δίδυμοι. Το χειμώνα του 1984 μια κοπέλα από το Μέξμπορόου του Νότιου Γιορκσάιρ αποκάλυψε ότι αισθανόταν τους πόνους από τη γέννα της δίδυμης αδερφής της τη στιγμή που εκείνη γεννούσε.
Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι έχουν την ικανότητα να προσλαμβάνουν τις σκέψεις οικογενειακών μελών σε μεγάλη συχνότητα και από σχετικά μακρινές αποστάσεις.


Μία κάτοικος της πόλης Σένταρμπουργκ στο Βινσκόσιν, περιέγραψε ένα σημαντικό περιστατικό που της συνέβη το 1955. Η μόλις πέντε ετών κόρη της είχε μόλις επιστρέψει από τα γενέθλια κάποιας φίλης όταν έμαθε ότι ο πατέρας και ο αδερφός της είχαν πάει στο σινεμά Ριβολί για να δουν μία ταινία του Ουόλτ Ντίσνεϊ. Η μικρή που ήθελε τόσο πολύ να δει την ταινία δεν έχασε ούτε στιγμή. Βγήκε γρήγορα από το σπίτι και κατευθύνθηκε τρέχοντας προς την αίθουσα του σινεμά που απείχε μόλις δύο τετράγωνα από το σπίτι τους. Η μητέρα μετά τη βιαστική έξοδο της κόρης, επέστρεψε στην κουζίνα για να ολοκληρώσει το πλύσιμο των πιάτων που είχε αφήσει στη μέση.

Ενώ όμως έπλενε τα πιάτα ένα ανεξήγητο κρύο άρχισε να διαπερνά το κορμί της, τόσο αισθητό που της έπεσε το πιάτο από τα χέρια. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμενη ότι κάτι θα συνέβαινε στην μικρή της κόρη, αφού σήκωσε το βλέμμα της προς τον ουρανό παρακάλεσε το θεό να μην επιτρέψει να της συμβεί κάτι κακό. Σχεδόν άμεσα κατευθύνθηκε στο τηλέφωνο και τηλεφώνησε στον κινηματογράφο. Πριν προλάβει καν να αρθρώσει λέξη η τηλεφωνήτρια, η μητέρα με κραυγή αγωνίας της είπε: «Η κόρη μου είχε ένα ατύχημα. Μήπως ξέρετε αν τραυματίστηκε σοβαρά;». Η τηλεφωνήτρια στο σινεμά τα έχασε και αφού της κόπηκε για λίγο η φωνή είπε στη έντρομη μητέρα ότι είχε συμβεί εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Στη συνέχεια συνομίλησε τηλεφωνικά με τον ιδιοκτήτη του κινηματογράφου, ο οποίος της γνωστοποίησε ότι την κόρη της είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο και την καθησύχασε λέγοντας της ότι δεν είναι σοβαρά αλλά κάθεται στην άκρη του δρόμου περιμένοντας τον πατέρα της για να πάνε στο γιατρό. Όταν αργότερα το κοριτσάκι επέστρεψε στο σπίτι από το γιατρό που γνωστοποίησε ότι δεν είχε κάτι το σοβαρό, έτρεξε στην αγκαλιά της μητέρας κλαίγοντας για ότι συνέβη. Τόσο η μικρή όμως όσο και ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου δεν ξεχνούν το περιστατικό και απορούν πως έγινε και η μητέρα της ένιωσε το ατύχημα.

Ένα παράδειγμα πολλών περιπτώσεων λήψης τηλεπαθητικών μηνυμάτων συνέβη κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου πολέμου. Ήταν αρκετές οι μανάδες που λάβαιναν τηλεπαθητικά μηνύματα από τους λαβωμένους η χαμένους γιους τους στον πόλεμο, πολύ πριν η τύχη τους γνωστοποιηθεί από τα μέσα ενημέρωσης.

Το 1940 όταν τα Βρεττανικά στρατεύματα διασκορπίστηκαν στη Δουνκέρνη η κυρία Τόμας από το Κόλβιλ του Λέστερσάιρ, είδε ένα όραμα για το γιο της. Όταν έπειτα άνοιξε τα μάτια της ισχυρίστηκε ότι τον είδε δίπλα της στο κρεβάτι. Παρότι ανήκε στο Βασιλικό Μηχανικό τα ρούχα του ήταν εντελώς διαφορετικά. Την επομένη έσπευσε να περιγράψει στη νύφη της το περίεργο ντύσιμο του που καμία μα καμία σχέση δεν είχε με την υπηρεσία του. Τα ρούχα που φορούσε ούτε χακί ήταν αλλά και ούτε στολή νοσοκομείου. Έμοιαζαν περισσότερο με προβιά αρκούδας.

Με την επιστροφή του γιου της κ. Τόμας στο σπίτι άρχισαν να λύνονται οι απορίες του σημαδιακού οράματος όταν εκείνος έσπευσε να διηγηθεί την περιπέτεια του. Μαζί με χιλιάδες άλλους Βρεττανούς στρατιώτες προσπάθησε να αποδράσει από τη Δουκέρνη. Το εγχείρημα της απόδρασης όμως ήταν δύσκολο καθώς έπρεπε να κολυμπήσει στο νερό με τα πυρά του εχθρού να πέφτουν ασταμάτητα ελπίζοντας στο περιμάζεμα του από κάποιο από τα πλοιάρια που είχαν αποπλεύσει από τις ακτές της νότιας Αγγλίας για τη διάσωση τους. Επειδή ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κολυμπήσει με τα ρούχα που είχε, πέταξε τη βαριά στολή του και όταν μαζεύτηκε γυμνός από κάποιο πλοιάριο, τον έντυσαν με τη φόρμα αξιωματικού νυχτερινής βάρδιας. Ήταν η περίεργη στολή με την οποία τον είδε η μητέρα του στο όραμα.

Αξιοσημείωτο είναι και το τηλεπαθητικό μήνυμα που έλαβε Άγγλος αξιωματικός της βασιλικής αεροπορίας το 1947 από τη γυναίκα του. Εκείνη την περίοδο υπηρετούσε στο σταθμό της ΡΑΦ Έλ Φιρντάν στην Αίγυπτο ενώ η γυναίκα του εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο κοντά στο Στόκ-όν-Τρέντ. Η υπηρεσία του κυλούσε ήρεμα και έχαιρε άκρας υγείας όταν κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά και δίχως κανένα ιδιαίτερο λόγο, πετάχτηκε μια νύχτα από τον ύπνο του εξ αιτίας ενός ισχυρού πόνου σε ένα από τα δάχτυλα του χεριού του. Ο κρύος ιδρώτας άρχισε να τον λούζει όταν ο συνάδελφος με τον οποίο ήταν στην ίδια σκηνή βλέποντας σε τι κατάσταση βρισκόταν, έφερε λίγο νερό για να βουτήξει μέσα το χέρι του. Το περίεργο ήταν ότι στο χέρι δεν φαινόταν καμία πληγή η ίχνος από κάψιμο. Παρόλα αυτά ο πόνος εξακολουθούσε να είναι οξύς. Μέχρι να ξημερώσει ο πόνος σιγά σιγά υποχώρησε εντελώς. Ήταν όμως τόσο δυνατός που άφησε την χειρότερη τον αναμνήσεων στη ζωή του Εγγλέζου στρατιωτικού.

Εκείνο το χρονικό διάστημα συνήθιζαν τα απομακρυσμένα ζευγάρια, ιδίως όσοι είχαν σχέση με το στρατό, να αλληλογραφούν με τις συζύγους τους για να μαθαίνουν νέα. Το γράμμα που ο Άγγλος έστειλε στην γυναίκα του και που τις εξιστορούσε το τι πέρασε με τον ξαφνικό δυνατό πόνο στο χέρι διασταυρώθηκε με αυτό που η ίδια έστειλε την ίδια στιγμή προς εκείνο. Η γυναίκα του στο γράμμα της έγραφε πως είχε σχιστεί πολύ άσχημα το δάχτυλο της και ότι μολύνθηκε. Υπέφερε και εκείνη από ισχυρούς πόνους που την έστειλαν στο νοσοκομείο την ίδια νύχτα. Οι γιατροί φρόντισαν να τις κάνουν κάποια τομή για να ανακουφιστεί από τον πόνο. Το πιο περίεργο ήταν ότι το ένα περιστατικό συνέβη ακριβώς την ίδια ώρα που έγινε και το άλλο.


(Συνέβη στη Χαλκίδα.

Ήταν καλοκαίρι του 2004 όταν απεβίωσε ο παππούς γνωστού οικογενειακού προσώπου στη Χαλκίδα. Η πολυήμερη ταλαιπωρία του ηλικιωμένου στο νοσοκομείο μετά την ξαφνική επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του, έκαναν τους γιατρούς να αποφανθούν ότι θα έπρεπε να διακομιστεί σε εντατική μονάδα νοσοκομείου των Αθηνών για περισσότερη προστασία. Εκεί όμως οι διάφορες επιπλοκές τον οδήγησαν στο θάνατο.
Την ημέρα που απεβίωσε ήταν Κυριακή στις 3 το μεσημέρι. Ήταν η ώρα που η είδηση του θανάτου συγκλόνισε την οικογένεια κυρίως της πρόσφατα χαροκαμένης κόρης του που είχε πριν από μήνες χάσει το σύζυγό της. Μεγάλη ήταν η θλίψη και η οδύνη που επεσκίασε τους πάντες και τα πάντα.
Στις πέντε το απόγευμα οικογενειακή φίλη της κόρης του θανόντα, που δε γνώριζε τίποτα για την συγκεκριμένη απώλεια, τηλεφώνησε στην κόρη του για να της εξηγήσει το όνειρο που πριν λίγο είχε δει και την είχε συγκλονίσει Η γυναίκα κατά το μεσημεριανό της ύπνο, είδε τον πεθαμένο εδώ και μήνες άντρα της κόρης του θανόντα που αφού τη χαιρέτησε, της είπε ότι έπρεπε να φύγει εκείνη τη στιγμή, γιατί θα έπρεπε να πάει να υποδεχθεί τον πεθερό του και να τον οδηγήσει στους ουρανούς. Η γυναίκα είδε το όνειρο ολοζώντανο και όταν έμαθε από την κόρη του θανόντα ότι ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια λίγη ώρα πριν, έμεινε άλαλη. Το σημαντικότερο ήταν ότι την ώρα που έβλεπε το όνειρο ήταν ακριβώς τη στιγμή που ο ηλικιωμένος άφηνε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.
Πως θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος την τηλεπάθεια, αυτού του τύπου;
Ένας όρος που αρμόζει είναι «Συμπάθεια Ψυχών». Οι ψυχές καλούν η μία την άλλη σε μια κατάσταση κρίσιμη η όταν υπάρχει κάποιος κίνδυνος. Τελικά ο άνθρωπος κρύβει μέσα του μεγάλες τηλεπαθητικές δυνάμεις που αν τις καλλιεργήσει και τις εφαρμόσει όπως πρέπει, μπορεί να κάνει θαύματα.)